Ирек Билалов. Кеше булып калыйк.

Баш әйләнмәсен уңыштан,
Дөньябызны онытмыйк.
Бу җирдә кунак икәнне
Һич тә истән чыгармыйк.

Олыларга хөрмәт белән,
Карыйк без һәрвакыт.
Үзеңә дә сиздермичә ул
Килеп җитәр бервакыт.

Аяк астына карап йөр,
Бик югары менсәң дә.
Берчакны җиргә төшәрсең
Күктә йолдыз тотсаң дә.

Иманыңны һич югалтма,
Кирәк ул һәрбер көнне.
Якты кояшлы көннән соң
Уйла караңгы төнне.

Кечеләрне кече ит син
Бик зур булса да буең.
Сәлам биреп үтсәң әгәр
Өзелеп төшмәс кулың.

Кеше булып яшик җирдә,
Үз йөзебезне саклап.
Тигез генә матур итеп
Барсак иде без атлап.